کهربا متعلق به گروه سنگ های آلی است که در واقع محصول بقایای موجودات زنده و فرایندهای بیولوژیکی می باشد. میلیون ها سال پیش، کهربا از سخت و فسیل شدن شیره ی درختان کهنسال شکل گرفت. مردم عصر حجر این جواهرات طلایی را در امتداد سواحل دریای بالتیک کشف کردند و پس از آن این سنگ ها، اولین ، متداول ترین و محبوب ترین وسایل زینتی به کار رفتند.
دانشمندان وگردآورندگان مجموعه های جواهرات، کهربا را به دلیل دارا بودن بقایای گیاهان و جانوران ارزشمند می دانند. در واقع فسیل شدن اجزای موجوداتی که شاید تنها در دوره ای خاص می زیستند و میلیون ها سال پیش در فرایند شکل گیری کهربا درون سنگ محبوس شده اند، یک کپسول زمان شگفت انگیز و جالب به وجود آورده است.
بعضی از انواع کهربا داخل زمین یافت می شود. انواع دیگر از دل زمین رها شده و همراه جزر و مد به کناره های سواحل دریای بالتیک در مرز آلمان، لهستان و روسیه آورده می شوند. به همین جهت کهربا را گاهی ” طلای شمال” نیز می خوانند.
جلوه ی درخشان کهربا در مهره ها، حکاکی ها، آویزها و انگشترهایی با تراش دامله (جواهری که به صورت گنبد تراشیده شده باشد)، همچنین در اقلام تزئینی مثل فنجان، کاسه، انفیه دان و دسته ی چتر هم دیده می شود.
طیف رنگی کهربا از سفید، زرد، نارنجی تا قرمز و قهوه ای متغیر است.کهربای شفاف و درخشان در ایالات متحده و نوع تیره ی آن در اروپا و آفریقای شمالی یافت می شود. بهبودسازی توسط گرمادهی موجب شکستگی های دیسک مانند شده و محصول جذاب و زیبایی به نام کهربای آفتاب درخشان را به وجود می آورد. اصلی ترین منبع کهربا جمهوری دومینیکن، آلمان، مکزیک، لهستان و روسیه است.
سختی این سنگ در مقیاس موس 2 بوده به همین دلیل گوهری بسیار نرم و ضربه پذیر می باشد. این گوهر به میزانی حساس است که حتی در دمای بسیار پایین می سوزد. برای تمیز کردن کهربا تنها روش آب و صابون مناسب است. البته توجه داشته باشید که در این روش از برس نرم استفاده نمایید زیرا برس زبر روی کهربا را خش می اندازد. گاهی اوقات پلاستیک و شیشه زرد را با این گوهر اشتباه می گیرند.
